Χάρτης - Μουτάρε (Mutare)

Η Μουτάρε (Mutare), γνωστή μέχρι το 1982 ως Ουμτάλι (Umtali) είναι η τέταρτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ζιμπάμπουε, με 188.243 κατοίκους (περί τους 260.567 με τα περίχωρα) στην απογραφή του 2012 (προκαταρκτικά στοιχεία). Αποτελεί την πρωτεύουσα της επαρχίας της Μανικαλάνδης.

Παρά το γεγονός ότι η πόλη ιδρύθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, η ευρύτερη περιοχή έχει μακρά ιστορία ως σταθμός στο δρόμο των εμπορικών καραβανιών προς τον Ινδικό Ωκεανό από πόλεις του εσωτερικού, όπως η Μεγάλη Ζιμπάμπουε. Τα έργα χαρακτικής και αγαλματίδια από στεατίτη λίθο είναι ενδεικτικά αυτής της δραστηριότητας, χρονολογούμενα από την ύστερη Αφρικανική Εποχή του Σιδήρου (περ. 900 μ.Χ.) και καλύπτοντας τους αιώνες μέχρι και την αποικιακή περίοδο. Κοσμήματα, όπλα, όστρακα και άλλα βρέθηκαν κοντά στην πόλη από τον Βρετανό αρχαιολόγο E.M. Andrews στις αρχές του 20ού αιώνα (δόθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο το 1905). Τα αγαλματίδια από στεατίτη, που είναι ανθρωπομορφικά και ζωομορφικά, ίσως να αποτελούσαν μέρος ενός τάματος ή αφιερώματος, καθώς ανακαλύφθηκαν κοντά σε κάτι που έμοιαζε με βωμό.

Η νεότερη Μουτάρε ιδρύθηκε το 1897 ως συνοριακό φρούριο, μόλις 8 χιλιόμετρα περίπου από τα σύνορα με τη Μοζαμβίκη, ενώ απέχει μόνο 290 χιλιόμετρα σιδηροδρομικώς από το λιμάνι Μπέιρα της Μοζαμβίκης, κάτι που έδωσε στη Μουτάρε τον τίτλο της «Πύλης της χώρας προς τη Θάλασσα». Αντιστρόφως, αποκαλείται κάποτε και «Πύλη προς τα Ανατολικά Υψίπεδα». Επίσης, πολλοί ντόπιοι την αποκαλούν «Κουμακομόγιο», δηλαδή «τόπος των πολλών βουνών». Υπάρχει μεθοριακός σιδηροδρομικός σταθμός στην πόλη, στη γραμμή Χαράρε-Μπέιρα, με σιδηροδρομικό συνεργείο-μηχανουργείο.

Η περιοχή ήταν το κράαλ του φυλάρχου Μουτάσα. Το 1890 δόθηκαν παραχωρητικά δικαιώματα στον Α.Ρ. Κοχούν και το Φρούριο Ουμτάλι (αργότερα γνωστό ως Μουτάρε) ανεγέρθηκε ανάμεσα στους ποταμούς Τσάμπε και Μουτάρε. Η λέξη μουτάρε προέρχεται από τη λέξη utare, που σημαίνει σίδηρος ή πιθανώς χρυσός. Το όνομα δόθηκε αρχικώς στον ποταμό, πιθανώς εξαιτίας της ανακαλύψεως χρυσού στην κοιλάδα του στην Πενχαλόνγκα.

Το 1891 η θέση του οικισμού άλλαξε, σε εκείνη που είναι σήμερα γνωστή ως «Παλαιά Μουτάρε», περίπου 14 χιλιόμετρα βορείως του σημερινού κέντρου της πόλεως. Το 1896 η κατασκευή του σιδηροδρόμου Μπέιρα-Bulawayo οδήγησε στη μετακίνηση της πόλεως για δεύτερη φορά, ώστε να βρίσκεται πιο κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή. Δόθηκε μάλιστα αποζημίωση από τη Βρετανική Εταιρεία Νότιας Αφρικής στους κατοίκους για τα έξοδα μετακίνησης. Ο οικισμός ανακηρύχθηκε δήμος στις 11 Ιουνίου 1914 και το 1971 του δόθηκε το επίσημο status της πόλεως. Το όνομα αλλάχθηκε επισήμως από Ουμτάλι σε Μουτάρε το 1982.

Ο λευκός πληθυσμός του Μουτάρε μειώθηκε από 9.950 το 1969 σε 8.600 τον Ιούνιο του 1978.

Η πόλη είχε τραμ από τον Ιανουάριο του 1897 έως τον Μάιο του 1921, που συνέδεε τον σιδηροδρομικό σταθμό με τη Λέσχη του Ουμτάλι στο κέντρο, διατρέχοντας την κεντρική νησίδα της Κύριας Οδού (Main Street), όπου υπάρχει σήμερα δενδροστοιχία φοινίκων.